hayatıma girdiğin günü her gün yeniden yeniden hatırlıyorum,beni kendine çok yakın hissettiğini söylediğin o gün her şey gözüme daha bir güzel görünmeye başlamıştı. sende beni seviyordun belkide ve ben mutluydum o an duyduklarımla daha da güzelleşiyordu yaşam. duygularım öyle basınç yapıyordu ki göğüs kafesime neredeyse nefes alamıyordum. sana bakamıyordum gözlerini gözlerimde hissedince engel olamadığım yaşlar yanaklarımdan süzülmeye başlıyordu. oysa ağlayamazdım kimsenin yanında bu duygu beni perişan etmeye başlamıştı bile.
ikimizde korkuyorduk ve birbirimize itiraf edemediğimiz bir çekim vardı aramızda. sana tehlikeli sularda olduğumuzu söylediğimde aslında bugün olacakları aklımdan geçirmiştim. sen gülmüştün.. o anın büyüsü sarmıştı dört yanımızı ve kuşatma altındaydık bir adım daha atsak büyü bozulacak diye korkuyorduk. her yeni güne senle merhaba diyordum ne güzeldi gözlerindeki beni görmek. aşkın , sevgin öyle büyüyordu ki içimde benliğimi ele geçiriyordu. her şey seninle güzeldi,aşkı senden duymak,özlemi senle yaşamak ve sonunda kavuşma umudumun olduğu ayrılıklar bile seninle güzeldi. senden bir dakika ayrı kalmaya tahammülüm yokken şimdi hem bedenen yoksun hem ruhen... canımı acıtıyor bu yabancılaşma.... seni hala ilk gün ki gibi severken ve seni deli gibi özlemişken sensizlik beni harcıyor...
kendini her konuda güçlü sanan ben şimdi sana ve duygularıma yenik düşüyorum,gücüm yok direnmeye...bekle dedin ben seni dinliyorum ve bekliyorum başka çarem de yok zaten...
seni ve senli günlerimi çok özlüyorum.....
mg'nin kaLeminden
bekle diyenler, hep kaybedenlerdir...
YanıtlaSilbekletenlerden olma ama bekletilme de sakın.. kimse insanın kendi benliği kadar değerli olamaz ve eğer sen kendini harcarsan, gün gelip de tutunacak bir sen bulamazsın...
hoşgeldin :)