hala sana dair umutlar biriktiriyorum yamalı düşlerimin iç cebinde. ben seninle tehlikeli sulara girdiğimizi en başından söylemiştim. ben bu tehlikeye çok uzun zaman önce atılmıştım zaten,seni de kendime çekerken iznini almıştım ki öyle düşünüyordum. öyle bir yol ayrımına geldik ki; ne sen tam anlamıyla karar verebiliyorsun ne ben sana ısrar edebiliyorum. bu hayatta ilk defa kendimi apaçık ifade ettiğim,hiç bir konuda kapalı kalmadığım tek insandın sen sanırım bu denli sevilmen ve bu denli özel oluşunun sebebi bu. hayatıma giren her insan benim kayıtsız olmamdan yakınırdı,kendi içime kapanmamdan şikayetlenirdi. sen neden şikayetlendin acaba bunu bile bilmiyorum şuanda. günlerdir tek yaptığım şey kendimi avutmak...sana herhangi bir arkadaşın gibi olmak acılarımı dahada çekilmez hale getiriyor. hatırlıyor musun? sana ilk günlerde söylemiştim en korktuğum şeyin aşık olduğum bir insana arkadaşımmış gibi davranmak....ben sana aşığım değişmeyecek duygularımın esiriyim şu sıralar,sen benim hangi durumda olduğumu bile bilmiyorsun ya da aklına geliyor olabilir ve aklından hemen savuşturuyorsundur..geçen gün seninle konuşurken bana eskiden yazdığın notların ne kadar güzel olduğunu söylemeye çalışıyordum ama sen ısrarla üstünü kapatmaya çalışıyordun... ben seninle bir ütopya hayali kurmuştum,seni mutlu edeceğime okadar emindim ki,keşke buna izin verseydin... ben eminim kimse seni benim kadar sevmeyecek....